Gün geldi çattı. Bu aralar deli gibi yağan kar ve yağmur, ne güzel vıcık vıcık çamurlaştırmıştır şimdi. Adımız adımımızdan büyük olunca bu çamurun içinde olmak var zihnimde. Biraz yorulmakla, biraz çamur yemek arasında bir yarış olacak gibi. Hangisini seçsem bilemedim ben onu ? Annem bana " oğlum dikkat et paçaların kirlenecek " diyor her su birikintisine bir adım kala :) . Anneler bir tanedir,candır,ciğerdir. Onlar bizim alamadığımız nefesimizdir.Ne kadar temizlik konusunda beni delirtse de, seviyorum onu.
Çamurun içinde bisiklet sürmekten bahsetmiştim. Başka yarış mı yok? Evet var ama ben İstanbulu merak ediyorum. Hem Polonezköye bir hayranlık oluştu bende. Daha görmeden böyle olduysam, yarış günü ne olurum bilmiyorum. Çamur içinde biteceğinden yüzde yüz emin olduğum bir yarış bu. Aslında turculara hiç yakışmıyor böyle yarışlara girmek ama ben artık sadece turcu değilim. Hayattayken yapabileceklerimin listesi bütün bunlar. Belki bir gün yurtdışında bir yarışa katılırım. Belki de bir projeye... Benim için önemli olan sevdiklerimle birlikte olup, hayatın tadını çıkarabilmek. Kimse beni bu soğukta yarışa ikna edemezki belki. Ama ben istediğim için iki elim kanda bile olsa yaparım. Bakalım şimdi 7 gün sonra nasıl bir cennet bekliyor beni.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder